jebana rzeczywistość .

Tak to jest, że nie doceniamy ludzi kiedy są przy nas, ale kiedy już powoli się od nas odsuwają zauważamy cholerną różnicę w naszym życiu. Pojawia się pustka, którą najpierw jak najszybciej chcemy czymś zapełnić, ale to powraca. Ta świadomość, że coś w naszym życiu było, czego bardzo nam brakuje. Najczęściej rozumiemy to dopiero wtedy kiedy już to straciliśmy na dobre, ale ciągle pozostaje żal, tęsknota. Nie da się zapomnieć wspólnie spędzonych chwil, ale nad tymi wspaniałymi chwilami przewyższają te złe i choćbyśmy się bardzo starali to to nie zniknie, ale powróci ze zdwojoną siłą w chwilach dla nas trudnych. Wszystkie pocieszenia ze strony innych nic nie wskórają jeżeli my sami nie będziemy chcieli się zmienić. Chociaż bardzo byśmy chcieli podjąć próbę zapomnienia to ten " nałóg " nie zniknie tak szybko. Musimy sami sobie radzić ze swoimi problemami, bo chociaż inni je widzą nie będą potrafili zrozumieć tego, co my czujemy lepiej od nas samych. / Ala .
Zastanów się nad tym, co mi kiedyś mówiłeś i nad tym, co teraz robisz.